Duela aste batzuk Enekoren historia partekatu genuen, Quebrantahuesos (200 km) bizikleta lasterketan parte hartu baitzuen. Elkarrekin hausnartu genuen esperientzia horrek zaintza-prozesuaren antza zuela: prestakuntza, egokitzapena eta etengabeko ikaskuntza.

Gaur egun paralelismoen ildo horrekin jarraitzen dugu eta beste kide batengan inspiratzen gara, Andonirengan, zeinaren pasio nagusia surfa den. Eta, harrigarria bada ere, surfak parekotasun asko du, kasu honetan, zaintza- eta ideia-prozesuaren ideia-fasearekin:

• Olatu egokia detektatu → Surflari batek denbora ematen du itsasoari begira, ingurua irakurtzen eta olatu horietara gehien egokitzen den taula aukeratzen. Ideiazioan gauza bera gertatzen da: informazioa bildu ondoren, helburu estrategikoen arabera benetan berrikuntza-aukera bihur daitezkeen intsightak hautatzen ditugu.
• Aukeratu eta lehenetsi → Olatu guztiek ez dute merezi surfeatzea, ideia guztiek balio bera ez duten bezala. Gure erakundean ahalik eta eragin handiena izateko zein olatura igo erabakitzea da erronka.
• Surfa egin eta garatu → Olatua lehenetsi eta hautatu ondoren, arraunean egitea, zutik jartzea eta azken unera arte surfeatzea tokatzen da. Ideiari forma ematea, garatzea eta babestea dakar horrek, paperean gera ez dadin, baizik eta ekintza bihur dadin.

Azkenean, surfean aritzeak zein ideia-faseak esentzia bera dute: behatzea, aukeratzea eta aldaketarekin ikastea lehenestea.